zimowa improwizacja niewielka

rozkutana  przy nadziei ozima tęsknota 

do zyzdrojowych piecków gdzie 

życie ręczną robotą  

niesione lasem ku zachodom słońca 

miejsce na ziemi 

piestrzenicy kędzierzawej 

zwyczajnego dzwońca  

plotkującej chwili  przy płocie bez śpiechu 

codzienność wielkiego otwarcia 

na echo 

z ognisk w zakamarki myśli 

zacisza popołudnia 

dziś jeszcze  

w zaledwiach zielonych  ochucham  

dobrucham hołubię