spławny

wszystko co już było co nie mogło być będzie

po omacku mgłą mruży horyzont  obłędnie

kij wędrowny zsunięty  na śliskich kamieniach

w odchłań bez końca przez chwilę westchnienia

grzęźnie nienaruszając struktury granitu

niewzruszonego pragnieniami dopiero co bytu

zdawkowe dziękuję uszumi rzeka przy korycie

w dryf  paso doble na euroazjatyckiej płycie