po burzy

powietrze nagrzmiałe 

gęstością odległych światów

wykopany topór utknął jak we mgle

zasnute słońce zniewolone od koloratur

stal nerwów w żółcieniach się gnie

otwieram okno szukając oddechu

w skostnieniu odnajdując nadzieję

twarzą w twarz

w oddali nikną śmiechy nie do śmiechu

pogodzony z losem rzucam

wygrałaś!

niech będzie kaszanka...

przełykam porażkę grudkami 

no masz no masz no masz