pod grzybami warszawy

wyłamanym zębem remontów

omszała wita się fasada

w zimnych światłach witryn

sterylnie trupioblada

dynamikę ruchu

kryje czeluść przejść

szczur z drugiej linii 

stroszy tłustą sierść

zamawia kebab 

w zestawie na wynos

drapowana blond piękność

nie płaci za kino

wchodzi na pana

pod płaszczem

z zasadami

posadzki kościołów 

błyszczą kolanami

coraz to 

rzadziej

pobielony marszałek

długim cieniem kładzie

szablę na wyniosłym

z pracy 

grupowym zwolnieniu

strzela w górę powierchnia biurowa

korzeń na korzeniu 

spróchniałym

od łez komunalnika

marazm zaprawia budowle

coraz głębiej wnika

w poskórną kurzawkę

i dalej w jądro ziemi

miasto zapada się mieszkańcy

wciąż jeszcze obecni

nieusprawiedliwieni