styczspac

plecie się styczeń ponad głowami

roztocza kończą narzutę

a ja tak idę po moim mieście

to pojękuje pod butem

południe wieczór cóż za różnica

deszcz to czy łza na obliczu

rozmyślam głównie o dupie maryni

a czasem ambitniej  o nyczu

wspominam klęski zeszłego roku

sukcesy same się chwalą

mijam ogródków szarą zgniliznę

a tam choinki się palą

ktoś przemknął obok

ptak się poderwał

tramwaj przetacza koła

a ja z rozwianą grzywą na wietrze

robię tu za chochoła

idę tak idę już wiersz się kończy

i pora wracać do pracy

nikt dzisiaj na mnie krzywo nie spojrzał

ot miły styczniowy spacer