o trwałości rzeczy

przyfarcił mi się landszafcik

przytulił do wolnej powierzchni

pozostał wierny gdy wkrótce

po wszystko inne podeszli

wisi landszafcik wesoło

z emocji na gwoździu wierci

mrugając depeszę na szybie

będę stop z tobą stop do śmierci

stop

lamenty z remanetu

"o, jakże!-można by jakąś elegię napisać 

albo co 

bo, zechciej spojrzeć, jeśli masz ochotę"

(tak by to szło)

"jak już jest lirycznie" 

O! Jakże nieszczęśliwi muszą być wielcy tego świata, "

nad którymi już nikogo 

coby go do gwiazd posłać! 

zespoleni z cokołem w kolegiacie bez choćby krzty nadziei

by wymięknąć i powstać

przetaczają się ludzkie koleje

podstawiają na rozkład w pośpiechu

bez miejscówek z przemyconym bagażem

na pomoście do grzechu do grzechu

podrygują na węzełkach uśmieszki

ciemię gniecie buława proroka

zaciskając na kącikach ślinkę

by tym wyżej serdecznie dokopać

a tu mężni tego świata mocarze

trwając kontem za piecem u boga

rozpacz czarna ich toczy ich toczy

gdy nikogo... by zadrżała  noga

od nadmiaru przestrzeni nad myślą

na klepisku z kopalnych granitów

wdzięczni ptakom wędrownym jedynie

gniją 

bo do życia potrzeba sufitu

* w cudzysłowie inspiracja issy

o ciszo!

opracowanie graficzne i fotografia Magdalena Mucha

jedyna we wszechnecie

pięknaś w okienku 

błogosławiona pośród opcji

jako szerokopasmowy dostęp

do wszystkich dni i nocy 

jest twoje nom

zajmujesz oczy światłem

serce  szybszym biciem

gdy mogę delikatnie opuszkiem

kiedy tylko zapragnę

pobudzić  na pulpicie

rozszerzyć 

dojść do końca 

przemówić inną nacją

cudownaś na cudnościami

darmowa  aplikacjo 

gafy z szafy

do żyrafiej szafy palec włóż

od stopy

lisa kołnierz dusi wąż z rajstopy

sweter w paski koci się na dresie

mole wieszczą koniec końców- wrzesień!

rozciągnięte suknie

w ostatecznej drzemce

śnią o wandzie

tej co z niemcem...

w tejże szafie..

no ..nie powiem

niepotrafię

tak

w drugiej szafie tikta szpak

wystawny

wystawcie mi pieska

w pozycji na plecach

do zaplatania wieńca

na łapach przednich

tylnie na zniczę

z gipsu malowanego

bo niech  policzę...

wyjdzie lżej dla złomiarza

nie żałujcie białej farby

przy  kłębie

dla języka czerwieni

i  srebrnej koniecznie

dla atrapy łańcucha od obroży 

do ziemi

zdążyć na powtórki nieba

przed czasem wynik niewiele mówi przy wybijaniu kolein

powietrze puchnie wokół przemykanych oczu

zaufać nie tak łatwo jak powiedzieć

lewa w konflikcie z prawem po kieszeni szuka rozwiązań

przystępując z nogi na nogę od drzewa za drzewo

nikogo - to świadoma iluzja ceny wyboru

wstrząsąc po użyciu

wrócić po jeszcze

graffica

zamieszkał lajkonik we wsi 

pod Krakowem

kiedy  stare miasto powitało nowe

strojąc sukiennice

hasając na plantach

poczytało  za honor

odstawienie kanta

ukazując spreyem 

na szlachetnych murach

limeryk obrazkowy

z rymem w mysich dziurach

błyszczący pośród innych

dwuzerowej klasy

mamy zaszczyt przedstawić

- krakowskie parriasy

smoka wawelskiego przypadki ku przestrodze, spisane na kamieniu i na jednej nodze

przygnało do  stolicy wawelskiego smoka

ten się spasł okrutnie 

już po kilku rokach

utył na dziwicach 

przybrał na rozwódkach

wysubtelnił kubki

na miejskich przekupkach

zhardział ogorzał 

rozswawolił nizinnie

aż napotkał kamień

zaklęty w dziewczynie

ząb utracił  na niej wyłysiał

i schudł

krakowski wydał pogromczynię

ród

zwykli inaczej

mgła dech zapiera i przy ciele dusi

spowija obawy o trwałość wszechświata

metaforą kraty zjawa parku kusi

z dopełnieniem strażnika

choć ... to tylko platan

poeta pies czuły z wyostrzonym czuciem

nawinie chwilę na motki odniesień

mgła pod słowem ustąpi 

uśmiechną się ludzie 

bo przecież ...

to zwyczajny wrzesień

synskrypt

dzień witam poharatany

gwiazdami

pod wielkim wozem rozebranym

na części

podróże podczerwienie i 

ultrafiolety w monumentalnym

dziele gaśnięcia

na cały szum wokół odpowiadam

widmem

samoś

mały wierszyk ma się rozumieć

chciał się sam napisać umieć

przygotował kałamarz papier i pióro

ozdobił warsztat kwieciem bo wyglądał ponuro 

zaczął kreślić harmonogram wiersza

- wstęp( zwrotka pierwsza) 

rozwinięcie ( druga i trzecia) 

zakończenie (czwarta)- a gdzie tam 

zaskakująca puenta będzie

- akcja (wszędzie)

- tematyka (ogólnoczłowiecza)

- czas (od starożytności do średniowiecza)

styl wiersza ( biały z elementami fioletu)

i już się zabrał do pisania sonetu

( co było nadrzędną tych wysiłków rzeczą)

gdy tochę zgłodniał  i poszedł zjeść

małe co nico

o! herr Kot!

herr miau miał zasady

porządek być musi

robiąc stodole do sieni

drobny anszlusik

wysłał brunatne  łapy

na pierwszy sąsiek w mig

oczyszczając go do gołego siana

w koncepcji blitzkrieg

potem siedząc wygłodniały

całkiem bewiednie

wypracował autorski projekt

drang nach sąsiednie

z punktu g do

ta opowieść zaczyna się w punkcie g
nie masz?no wiem wiem
dlatego w opowieści wiele niewiadomych
pędzą wagony 
przez obojętne dla tekstu krajobrazy
podnoszę wzrok
na rozkazy odganianego kosmyka włosów
znad romansidła
kontrola jakości dystansu rozwidla
gadzi język
ewidentnie chciałby więcej
o rety!  ile jeszcze do kutna!
dłoń bałamutna 
wygięta w łabędzia
czerwienią sięga do ostateczności
idę zapalić dość!
podnoszę nieco więcej niż zwykle
na palcach choć wiem
że ta opowieść się już kończy
w punkcie g

( z komentarzy)

gruchnąć smutkiem aż po morza łez

zerwać lekkości kajdany

z czeluści dobyć żalu jeszcze kęs

na smyczki  i fortepiany

okryć żałobną kirem cały wiersz

stofy ustawić w kondukcie

niech gryzą opuszki palców no żesz!

w kalkucie tomsku i ukcie!...

z uwagi na

proszę pana cenię uwagi

gdy nie przechyla szal

i delikatnie chodzi na lewo

proszę pana...to takie oficjalne

może przyjacielu? kolego?

odwagi!

wymagam umiaru i zachowania

miary

mój miły powagi

wybieram się 

z opcją tary

witaj szkoło

W tym roku 

pierwszy wrzesień się upiekł

ziemniakami w ognisku

spaceramii ku wrzosowisku

w oczekiwaniu na wrzesień drugi

i trzeci

lecz uwaga dzieci!

jest i wiadomość druga

na którą cieknie ślina

zaraz potem przyjdzie wieeelka zmarzlina

lodowiec podejdzie na wiejską

pożerając zieleń i mięsko

nie patrząc nie wybrzydzając

więc 

dyrekcja czmychnie jak zając

i można się będzie wybyczyć

zamiast pisać i liczyć

choć potem fala upałów

odsłoni głazy morałów

sierppień

na końcu przychodni prosektorium
to chyba jakaś patologia
rozkładam się na fakty spóźnione 
bez znaczenia wydany
w analogiach
na końcu przychodni prosektorium
a ja właśnie jestem bezwiednie
krew coraz szybciej się toczy
mimo watki pod koniec coś blednę
prosektorium na końcu przychodni
za mną ludzi kolejka napiera
czy ja mogę proszę siostry wyjść wejściem?
nie do końca przekonany
co teraz?

[*] Tadkowi w rocznicę urodzin

dusza no przecie jest nieśmiertelna

a po co do niej ciało?

pociłoby nam się po kres czasu

krościło i uwierało

jak w choćby i sprawnym body

umytym czystym i seksi

skakać zręcznie po czarnych

dziurach

lub jakiej innej kwesti

weź tu oprowadź pokarz  gdy wkoło

temperatura skończyła skalę

ciało od biedy dobre na ziemi

tam nieprzydatne wcale

kiedy przyjdzie i nam do głowy

żeby nie rzucać cienia

ruszymy za Tadkiem 

lekko i zwiewnie

bez opcji zasiedzenia

dzwonki obwieszczą koniec wakacji

czas do następnej klasy

za Tadkiem naszym oberźykumplem

w zasady sole i kwasy

i bez wymówek że brak nam czasu

i co też ważne - bez masy