lamenty z remanetu

"o, jakże!-można by jakąś elegię napisać 

albo co 

bo, zechciej spojrzeć, jeśli masz ochotę"

(tak by to szło)

"jak już jest lirycznie" 

O! Jakże nieszczęśliwi muszą być wielcy tego świata, "

nad którymi już nikogo 

coby go do gwiazd posłać! 

zespoleni z cokołem w kolegiacie bez choćby krzty nadziei

by wymięknąć i powstać

przetaczają się ludzkie koleje

podstawiają na rozkład w pośpiechu

bez miejscówek z przemyconym bagażem

na pomoście do grzechu do grzechu

podrygują na węzełkach uśmieszki

ciemię gniecie buława proroka

zaciskając na kącikach ślinkę

by tym wyżej serdecznie dokopać

a tu mężni tego świata mocarze

trwając kontem za piecem u boga

rozpacz czarna ich toczy ich toczy

gdy nikogo... by zadrżała  noga

od nadmiaru przestrzeni nad myślą

na klepisku z kopalnych granitów

wdzięczni ptakom wędrownym jedynie

gniją 

bo do życia potrzeba sufitu

* w cudzysłowie inspiracja issy