( z komentarzy)

gruchnąć smutkiem aż po morza łez

zerwać lekkości kajdany

z czeluści dobyć żalu jeszcze kęs

na smyczki  i fortepiany

okryć żałobną kirem cały wiersz

stofy ustawić w kondukcie

niech gryzą opuszki palców no żesz!

w kalkucie tomsku i ukcie!...