zimowisko

do duszy

w głuszy umysłu

za namaszczeniem

rysów

za pustym zębów

gestem

do głębi odciętej

od jestem

szorującej za ciałem

trenem

mówię

"ti sento molto bene!"

lecz 

patrzę na świat 

ichciałem

truchło stare

zdrewniałe i zwapniałe

okostnie

wystawić jeszcze tej

wiośnie