wiosna co ze snu się budzi

wszedł w nią rutynowo  dobywając ciche

jęknięcie

powtarzał więc raz po raz 

miarowo 

zawzięcie

z premedytacją kręcąc  aż po kakofonię

chwycony  przez  pośladki

do bólu  przynależnym  wojnie

oddał się chwili 

aby po niej  skonać

lecz czegóż mógł sam jeden 

szerszeń

z niewiastą dokonać