antyczny

o! dobra zmiano! upadła ze szczętem!

odkrywasz na nowo achillową  – Piętę

co zgubę niesie pomiędzy Trojany

z zawołaniem na tarczy: myśmy Greki- Pany

i mieczem wyklętym co łan gorszy kosi…

…od dziecka w kolebce nasz Pięta wynosił

i władał orężem tym nadzwyczaj biegle

tak że leżą dziś na szrotach wraczyska uległe

bez czci  bez radia na koniec bez ducha

pamiątka po Pięcie co niebios wysłuchał

wyciągając z małżowin rodzicielską watę

by czcić Atenę!- w co wierzył – liżąc stopy  Ate!

dziś znowu pierwszy do walki się zgłosił

kraj w potrzebie czeka - on - będzie wynosił!

I w szale bitewnym jak w pijanym zwidzie

nie odpuści żadnemu „wrażemu” inwalidzie

o! kraju nadobny gdzie lipa w zaszczytach

niech pięta u Pięty z rozumem się wita

gdy ten na wynoszenie kolejną ma chętkę

powstrzymaj go Mojro! niech nie goni w piętkę!