preludium c mol

wolno wolno z namaszczeniem

delikatnie się obejrzał

za jakimś siedzeniem

spojrzał  na publikę na klawisze zerka

potknął się zabierając spojrzenia

tkwiące  w bileterkach

z uśmiechem niezdarnym przeprasza

-przepraszam

ktoś zemdlał na schodach – doktora szukają

dobra nasza

znów wolno  wolno

proszę o ciszę!

zapadła upragniona

 i każdy słyszał

jak dostojnie oplotła pianistę jak bluszcz

trwa chyba zbyt długo…?

w budowaniu napięcia - pierwszorzędny kunszt

artysta się pochyla nad instrumentem

szmer przeszedł po sali

ciiiii!

uprasza się o spokój!

panie i panowie!-  oto kolejny uczestnik naszego konkursu

śpi