karą darz jana

poskładali  niewiastę z idealnych  części

i choć idąc skrzypi i co nieco  chrzęści

ciężko trzyma  poziom i stąpa niezdarnie

kworum jednomyślnie orzekło:

jest fajnie!

chodzący ideał zebrany po kraju

z  taką by się  Adam nie dał wygnać  z raju

idealne kształty miła oku bryła

byłoby cudownie

gdyby choć… ożyła

poruszyła dłonią zakręciła zadkiem

a tu metry sznurka chronią przed upadkiem

wykonując gesty ciągną lalą żwawo

do góry do dołu na lewo i prawo

a ta kłania się uśmiecha i mruży oczęta

nie boli ją głowa stale uśmiechnięta

oczy to zielone to wpadają w błękit

gdy przy blasku świecy prezentuje wdzięki

i włosy mocne jasne w warkocz  zaplecione

 długie smukłe  palce wieńczą drobne dłonie

twardy brzuch i płaski!  jędrna kształtna pupa

och! cholera!

linki się splątały wiążąc ją się do słupa!

dziewczę kręci głową dookoła osi!

animator gasi światło i o ciszę prosi

a w świetle latarki widać jak z dziewczyny

pękniętej pod pachą

wychodzą trociny

sylwetka opada puszczają fastrygi

rozsypując części na złość czczej fatygi

tłum wśród dzikiej orgii - jak ją tutaj czuję

sięga  ten kawałek co go inspiruje

ktoś już  zabierał stopę ktoś do gardła skoczył

inni jeszcze walczą o warkocz uroczy

ten i ów szczęśliwy chowa za pazuchę

czym się tam wzbogacił to nosem to uchem

by teraz z wdzięcznością spoglądać  do  górę

dla ostatnich rzędów został jeszcze  sznurek