arkadia

w galeri tyż są

leją się bez klimatyzacji

od knota

widowoskowo

marząc na kamień

o słotach

deszczach mierzwiących

grzywy w galopie

przyświecają tlące nadzieje

o suchych kapciach

i mopie

gra muzyka

tańczę swój taniec

troszkę w parach przekladaniec

troszkę solo

z wymachem kończyn

na piano ledwie ledwie

na forte z impetem gończym

od pierwszej gamy

aż po oklaski

tańczę swój taniec

śmierci

nie robię łaski

do mięs

mieszkał pewien  jarosz

nad szemrzącym liwcem

żywiąc nadzieją że

nie wezmą go żywcem

brał się na sałatę

na marchew na kij

do czasu aż w odbiciuc 

dostrzegł...

no zgadnijcie czyj

z cyk i luu

żył był dziad

od czarnego wtorku

co kupił akcje

z kotem burym w worku

żył prosto zwyczajnie

chwalon przez sąsiady

statystycznie niemal

tak

jak inne dziady

i żyłby do dzisiaj 

bez słowa w annałach

gdyby nie myśl 

co w głowie zaświtała

myśl zamienił w słowa 

słowa przekuł w czyny

bo ... właściwie dlaczego

za wszystko płacimy?

zerwij się narodzie

czas wszystko pozmieniać

spal wszyskie rachunki!

zacznij od sumienia!

przyjechało radio

telewizja prasa

pokazują dziada 

jak bez ubrań hasa

apel do narodu pisząc

piersią własną

naród się przebudził!

by po chwili 

zasnąć

roman tyczny

naród jak larwa

gołym tyłkiem świeci

lecz zmieni się w motyla

i sobie odleci

ogar

pójdę duktem dla koni

ze świecą w dłoni

poszukam

i może da bóg:

a jednak!?

wydukam....

gorsza jakość gliny

zagląda jaskółka do zgliszczy

gdzie nic nie drze dzioba

nic kwili nie piszczy

rozkłada bezradnie popołudnie

na niedowierzanie

w czynniki drugie w wielomianie

jagoryk

przy podwzgorzu dom spokojnej poezji

w zieloności krytyk żółci konkurencji

tonie lirycznie w pomrokach amnezji

rozkwitając swobodną narracją demencji

entyzjastyczny

drzewa gubią smutki od dni ciężki grudzień

osiwiały ares warczy snem przy budzie

podtulone ptaki na zgrabiałych płotach

i tylko we mnie 

do pracy ochota!

a może przymus?

licho ją tam wie

na trajektorii codziennej witam się na lep

tlen

€

a ja się wogóle nie śmiałem

wąż doszedł do głowy

cytryna szuka w bananie

drugiej połowy

jaja sięgnęły bruku

barbarzyńcy nie zachowali

się ubojnie

a ja się wogóle nie śmiałem

no może oddolnie

limeryda śmieciowa

pewien obywatel z miasta Żuromin

jak prawie wszyscy jego znajomi

segregował śmieci

a potem jak leci

utylizować je grzecznie przez komin

odkładany

gdzie usunąć niepotrzebne uczucia

tyle się tego przewraca niepotrzebnie

w ludziach

drobny afekcik do pani

burzliwe uczucie do pana

wdzięczność urobiona po łokcie

szorowana na kolanach

powłóczystość maślana

jeszcze z piątej klasy

braterska za którą dałbyś

drzeć na ciele pasy

kolekcjonowana latami

od okazu do okazu

mglista podróży życia

nietknięta ani razu

stygnąca przy zakrysti

cykliczna w panteonie suk

gdzieżby je człowiek dziś wypłowiałe  potłuczone

usunąć z ciała

mógł

teo logiczny

jest jeden bóg 

i do tego śliczny

jaśniejący pamfletyczny

sprawiedliwy dobry szczodry

niesprzedajny 

jak twierdza modlin

wyczekiwany 

jak persona grata

jest jeden bóg

ma brata

polecentryczny

łania w łanie

je śniadanie

płaci w bobkach

funtem kłaków

czy się nie zlęknie

gdy się zachwycę?

czy zrozumie mowę

Polaków?

łąka błąka bąka

w podomkach pszczoły

i biedronki

anektują kawałek łąki

w trosce o świat cały

utrzymują by trwały

dzień i noc

naprzekór spadkom na parkiecie

jesiennej słoty po lecie

wspomnień zasuszonych chabrów

i maków

i tylko czy one są w stanie zrozumieć mowę 

Polaków?

tanigiryk warszawski

czy jest już wiersz o moście północnym?

przeprawie przez wodę za morze kasy

czy odznaczono liryką podmiot

po którym po nas przejdą

golasy

bo jeśli nie to niech te słowa

chwalą go rymem za ...

właściwie za co?

- za to stoi spinając brzegi

choć szpetny

(może go kiedyś ogacą)

pazurny

kocie?

miau?

ile ty byś kocie dał

za zwędzoną puszkę szprot

do kolacji w blasku gwiazd

poproszonej tuż za płot?

miał

byś futra czarny frak

oznajmiając wszystkim - won

powyprężać tam na wznak

do księżyca w górny ton

miau ?( hou?)

tak miaumarzyć nie przystoi

dawniej chętnie i i za dwóch

świat przez szybkę drodzy moi

kotom ściętym tam i tu

taflowy

pani mnie nie czyta

ja nie piszę

a sen przyszedł

wbrew zapowiedziom

przygotowania

do zlodowacenia

biorę na klatę

resztkami  pomostu 

urlopu i miejscowego

piwa

patrzę gotow rzucić się

na głęboką wodę

spełnić

ostatnie życzenie


i przekład autorstwa Hany:

Eau dure

vous ne me lisez pas, madame

moi je n’écris pas

le sommeil est venu calmant

contrairement aux annonces

les préparations à la glaciation

je prends sur mon dos

avec les miettes de pont

de congé et de la bière locale

je regarde prêt à me jetter

dans l’eau profonde

pour pouvoir réaliser

le dernier désir